กระซิก ๑ หมายถึง ก. ค่อยเบียดเข้าไป.
ว. อาการที่ร้องไห้ค่อย ๆ.
ก. ค่อยกระแซะเข้าไป เช่น เจ้าก็ระรี่ระริกกระซิกกระซวย.(ม. ร่ายยาว ชูชก).
ก. หัวเราะเย้าหยอกกัน, ระริก, ซิกซี้ ก็ว่า.
น. ชื่อไม้พุ่มรอเลื้อยชนิด Dalbergia parviflora Roxb.ในวงศ์ Leguminosae มีทางปักษ์ใต้ เนื้อไม้สีแดงคล้ำคล้ายไม้ชิงชัน, ครี้ หรือ สรี้ ก็เรียก.
ก. พูดเสียงเบา ๆ เพื่อไม่ให้ผู้อื่นได้ยิน, นิยมใช้เข้าคู่กับคํากระซุบ เป็น กระซุบกระซิบ.
ก. บอกความหรือคุยกันด้วยเสียงเบา ๆ เพื่อไม่ให้ผู้อื่นได้ยิน.
ใช้เข้าคู่กับคํา กระซิก และ กระเซ้า เป็น กระซิกกระซี้ และกระเซ้ากระซี้.